Arcydzieło Pücklera
W Branitz niedaleko Cottbus, gdzie kiedyś była jałowa pustynia, ekscentryczny sześćdziesięcioletni książę Hermann von Pückler-Muskau zakłada park krajobrazowy w stylu angielskim i sam określa go jako swoje „arcydzieło“. Park zaczyna powstawać w 1846 roku po tym, jak Pückler musiał sprzedać swój majątek ziemski w Mużakowie (Muskau).
Dzięki delikatnie zakrzywionej rzeźbie terenu, jeziorom i nurtom wodnym poprowadzonym z wielką elegancją oraz wyjątkowej kompozycji drzew, Park Branitz jest ważnym punktem dla rozwoju sztuki ogrodnictwa krajobrazowego i stał się zabytkiem na światowym poziomie. Obok Petera Josepha Lenné i Friedricha Ludwiga von Sckell, książę Pückler jest zaliczany do najbardziej znanych niemieckich projektantów ogrodów dziewiętnastego wieku.
Park Branitz to kompozycja architektury krajobrazowej rozciągająca się na powierzchni 620 hektarów, stworzona zgodnie z zasadą podziału na strefy. W związku z tym intensywność zaprojektowania wzrasta od zewnętrznych obszarów Parku, przez jego wewnętrzną część i Pleasureground (miejsce do odpoczynku i przyjemności), aż po centralną część, czyli Pałac.
Jedynymi w swoim rodzaju są obydwie Piramidy ziemne, będące wspomnieniem orientalnej podróży Pücklera w czasie od 1834 do 1840 roku. Jednak Pückler wznosi Piramidy nie jak Egipcjanie z kamieni, ale usypuje je z ziemi, którą następnie zazielenia. Należą one do najważniejszych elementów romantycznej sztuki ogrodnictwa w Niemczech.
Większa z nichznajduje się na środku jeziora Pyramidensee i jest całkowicie porośnięta winoroślą od 1871 roku piramida ta jest miejscem pochówku księcia Hermanna von Pückler-Muskau. Tam też w 1884 roku został przeniesiony grób jego żony i partnerki życia – księżnej Lucie Pückler (1776–1854). Do piramidy na jeziorze można dotrzeć podczas rejsu gondolą.
Przez grupowanie drzew i krzewów w artystyczny projekt ukształtowania terenu i ścieżek spacerowych, Pückler stworzył galerię obrazów, która spacerującym po Parku przedstawia trójwymiarowe obrazy ogrodu.
Kolejne ważne punkty na mapie Parku, to historyczne ogrodnictwo – Schlossgärtnerei z domem ananasa – Ananashaus, neogotycka kuźnia – Parkschmiede, klasycystyczny Cottbuser Torhaus – budynek przy bramie wjazdowej oraz Besucherzentrum – Centrum dla zwiedzających z wystawą stałą „Meister der Landschaft. Fürst Pückler und Carl Blechen“ – „Mistrzowie krajobrazu. Książę Pückler i Carl Blechen”.
„Arogancki od urodzenia i liberalny przez rozmyślanie i opinię“
„najzieleńsza oaza“
„Blask i gust w najlepszej okazałości“