Zagadkowa postać XIX wieku

Urodzony w niedzielę 30.października 1785 roku w Mużakowie (Muskau), był pierwszym dzieckiem hrabiny Clementiny von Callenberg i 16 lat od niej starszego hrabiego Ludwiga Carla Hansa Erdmanna von Pückler. Jego rodzice byli nieszczęśliwym, umownym małżeństwem. Pückler był studentem różnych uczelni, poczynając od Lipska i studiów prawniczych, które przerwał po roku, żeby wstąpić jako porucznik do Garde du Corps w Dreźnie. Mocno zadłużony, w 1806 roku uciekł przed wierzycielem do Wiednia, skąd wyruszył na czteroletnią wędrówkę do Włoch. W 1811r. umarł jego ojciec i hrabia Hermann von Pückler odziedziczył majątek Muskau, będący w tym czasie największą własnością ziemską na terytorium Niemiec i rozwinął pierwsze plany projektowania krajobrazu.

Wraz z Parkiem Mużakowskim, nad którym pracował w latach 1816 – 1845, projektując ogród krajobrazowy oparty na angielskim wzorcu, rozwinął rozpoznawalne na całym świecie »pismo ręczne«. W 1817 roku ożenił się z o 9 lat starszą od siebie Lucie, rozwiedzioną hrabiną von Pappenheim, córką pruskiego kanclerza Karla Augusta von Hardenberga, podzielającą jego zamiłowania ogrodnicze i wspierającą plan wspaniałego parku krajobrazowego nad Nysą Łużycką. Jednak Park pochłonął jego majątek, długi narosły i wzrosła groźba sprzedaży Mużakowa. Lucie zaproponowała, jako ostatnią deskę ratunku, formalny rozwód mający na celu znalezienie przez Pücklera w Anglii majętnej panny młodej.

Jego podróż trwała trzy lata i chociaż ślubne poszukiwania nie przyniosły efektu, Pückler poświęcił swoją podróż licznym ogrodom krajobrazowym oraz parkom Anglii, Irlandii i Walii. Swoje przeżycia opisał w licznych listach do swojej Lucie.
Listy, wydane w 1830 roku jako „Briefe eines Verstorbenen“ („Listy umarłego“), stały się bestsellerem i dzięki dochodowi z ich sprzedaży, udało się wstrzymać sprzedaż Mużakowa. Z końcem 1824 roku doszło do drogich podróży. Pückler spędził 6 lat w krajach Orientu. Z Kairu przywiózł z sobą do Mużakowa Machbubę, młodą dziewczynę z targu niewolników. W 1845 roku został zmuszony sprzedać zadłużoną posiadłość w Mużakowie i na prośbę Lucie przenieść się do Branitz.

Tu książę Pückler znacznie przebudował późnobarokowy pałac, dwór szlachecki jego przodków i rozpoczął, mając w międzyczasie 61 lat, na płaskich, piaszczystych i jałowych terenach Branitz budowę jeszcze jednego parku krajobrazowego, który stanie się jego arcydziełem. Oprócz Mużakowa i Branitz, Pückler w znacznym stopni zaprojektował Park Babelsberg oraz jako twórca ogrodów pozostawił po sobie ślady na terenach Ettersburga, Neuhardenbergu, Wilhelmsthalu, Altensteinu oraz w paryskim Lasku Bulońskim.

W 1854roku, w wieku 78 lat umarła Lucie. Pückler opuścił osierocone po jej śmierci Branitz i przez dwa lata podróżował po świecie. Po powrocie do Branitz, rozpoczął prace nad Kurhanem (Tumulus) i piramidą ziemną, często podróżował oraz prowadził otwarty, gościnny dom.

Książę Hermann Pückler-Muskau pozostał w kontakcie z ważnymi osobami ze świata polityki, nauki i społeczeństwa jego czasu i wyciągnął Branitz – także dzięki swojemu stylowi życia – z prowincjonalnego życia. Mistrzowsko potrafił się znaleźć w każdym towarzystwie.

Zaplanował po swojej śmierci zostać pochowanym w Piramidzie na jeziorze w Parku Branitz, nadając ciężki ton końcowy. Pückler umarł 4. lutego 1871 roku, a 9. lutego został pochowany w Kurhanie.