Strefowość zamyka wreszcie park zewnętrzny. Książę Pückler zaprojektował go według angielskiego wzoru, jako tak zwane „gospodarstwo ozdobne” („ornamental farm”). Głównym zamysłem takiego ozdobnego rolnictwa, chętnie nazywanego przez Pücklera po francuski jako „ferme ornée“, jest połączenie użytkowalności z pięknością. Przez umiejętne rozmieszczenie rolnych pól i łąk, a także partii lasów, a nawet lasów pastewnych, dłonią Pücklera powstaje w Branitz idealne połączenie rolnictwa i sztuki ogrodniczej. Pola otaczające miejscowość były podzielone na małe parcele, a zbierane z nich plony miały kolejno ustawiony płodozmian. Powierzchnia łąk i lasów pastewnych była pielęgnowana przez kilka setek owiec. Dla upiększenia powierzchni rolnych zasadzono także twórczo przygotowane zagajniki.

Do malowniczego krajobrazu zewnętrznej części parku Branitz przyczyniły się także celowo ulokowane architektury, jak na przykład domy mieszkalne pracowników Pücklera zbudowane w stylu angielskich chatek oraz budynki Chausseehaus czy Zollhaus. Do zewnętrznego Parku można dostać się drogą objazdową, tak zwanym „Drive“, od której roztaczają się liczne i hojne widoki na park wewnętrzny, a nawet na Pałac.