Ostatnią strefę tworzy Park zewnętrzny. Książę Pückler zaprojektował go według angielskiego wzoru, jako tak zwaną „farmę ornamentalną” („ornamental farm”). Głównym zamysłem takiego ozdobnego rolnictwa, chętnie nazywanego przez Pücklera po francuski jako „ferme ornée“, jest połączenie użytkowalności z pięknem. Przez umiejętne rozmieszczenie pól rolnych i łąk, a także partii lasów, a nawet lasów pastewnych, dłonią Pücklera powstaje w Branitz idealne połączenie rolnictwa i sztuki ogrodniczej. Pola otaczające miejscowość były podzielone na małe parcele, a zbierane z nich plony miały kolejno ustawiony płodozmian. Powierzchnia łąk i lasów pastewnych była pielęgnowana przez kilka setek owiec. Dla upiększenia powierzchni rolnych zasadzono także twórczo przygotowane rośliny drzewiaste.

Do malowniczego krajobrazu zewnętrznej części parku Branitz przyczyniły się także celowo ulokowane obiekty architektury, jak na przykład domy mieszkalne pracowników Pücklera zbudowane w stylu angielskich chatek oraz budynki przystanków poboru myta i cła. Do zewnętrznego Parku można dostać się drogą objazdową, tak zwanym „Drive“, od której roztaczają się liczne i hojne widoki na park wewnętrzny, a nawet na Pałac.